Η πανδημία COVID-19 και τα σχετικά μέτρα δημόσιας υγείας, φυσικής και κοινωνικής αποστασιοποίησης, έχουν οδηγήσει σε παγκόσμια αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένης της εκτεταμένης κατάθλιψης και του άγχους. Τα άτομα που ζουν με προϋπάρχουσες ψυχικές διαταραχές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρής ασθένειας και θανάτου από COVID-19 και θα πρέπει να θεωρούνται ομάδα κινδύνου, κατά τη διάγνωση της λοίμωξης. Συνολικά, τα στοιχεία έδειξαν ότι, τα ποσοστά αυτοκτονιών στις περισσότερες χώρες δεν αυξήθηκαν στις αρχές της πανδημίας. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις αυξημένου κινδύνου αυτοκτονίας στους νέους και εκφράζονται σοβαρές ανησυχίες ότι, ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος της πανδημίας, σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση, πιθανόν να αυξήσουν τα ποσοστά αυτοκτονιών (δεδομένης της ευρέως αναγνωρισμένης σχέσης μεταξύ αυτοκτονικών συμπεριφορών και οικονομικών δυσκολιών). Τέλος, πριν από τον COVID-19, μόνο μια μειοψηφία ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας, λάμβανε θεραπεία. Μελέτες δείχνουν ότι, η πανδημία έχει διευρύνει περαιτέρω το χάσμα στη θεραπεία των ατόμων που εμφανίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας και οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας εξωτερικών ασθενών παρουσιάζουν σημαντική δυσλειτουργία εξαιτίας της πανδημίας.

Στις 2 Μαρτίου του 2022 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δημοσίευσε τα πρώτα συγκεντρωτικά ευρήματα μελετών, που σχετίζονται με τις επιπτώσεις της πανδημίας, στην ψυχική υγεία των ανθρώπων.

Ως γενικότερο συμπέρασμα αναφέρεται ότι η πανδημία COVID-19 είχε σοβαρό αντίκτυπο στην ψυχική υγεία και την ευημερία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Ενώ πολλά άτομα έχουν προσαρμοστεί, άλλα έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα ψυχικής υγείας και σε ορισμένες περιπτώσεις, τα προβλήματα ψυχικής υγείας παρουσιάζονται ως συνέπεια της λοίμωξης από COVID-19. Η πανδημία συνεχίζει επίσης να εμποδίζει την πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας και έχει εγείρει ανησυχίες σχετικά με την αύξηση της αυτοκτονικής συμπεριφοράς.

Σημαντικά ευρήματα των μελετών:

• Σημειώθηκε σημαντική αύξηση στα προβλήματα ψυχικής υγείας στο γενικό πληθυσμό, τον πρώτο χρόνο της πανδημίας.

• Αν και τα δεδομένα είναι μικτά, η νεαρότερη ηλικία, το γυναικείο φύλο και οι προϋπάρχουσες παθήσεις υγείας, αναφέρθηκαν συχνά, ως παράγοντες κινδύνου.

• Τα δεδομένα έδειξαν υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονικών συμπεριφορών μεταξύ των νέων.

• Η εξάντληση (σε εργαζόμενους στον τομέα της υγείας), η μοναξιά και η θετική διάγνωση COVID-19, αύξησαν τον κίνδυνο για αυτοκτονικές σκέψεις.

• Ο κίνδυνος σοβαρής ασθένειας και θανάτου από COVID-19 ήταν υψηλότερος μεταξύ των ατόμων που ζούσαν με ψυχικές διαταραχές.

• Μεταξύ των ατόμων που ζουν με ψυχικές διαταραχές, η σοβαρότητα της ασθένειας και η θνησιμότητα, αυξήθηκαν με τη μικρότερη ηλικία και τη σοβαρότητα της ψυχικής διαταραχής.

Συνοψίζοντας: τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η πανδημία και τα σχετικά μέτρα δημόσιας υγείας και κοινωνικής αποστασιοποίησης, έχουν οδηγήσει σε παγκόσμια αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένης της εκτεταμένης κατάθλιψης και του άγχους. Τα άτομα που ζουν με προϋπάρχουσες ψυχικές διαταραχές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρής ασθένειας και θανάτου από COVID-19 και θα πρέπει να θεωρούνται ομάδα κινδύνου, κατά τη διάγνωση της λοίμωξης. Συνολικά, τα στοιχεία έδειξαν ότι, τα ποσοστά αυτοκτονιών στις περισσότερες χώρες δεν αυξήθηκαν στις αρχές της πανδημίας. Ωστόσο, υπήρχαν ενδείξεις αυξημένου κινδύνου στους νέους και εκφράζονται σοβαρές ανησυχίες ότι ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος της πανδημίας, σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση, πιθανόν να αυξήσουν τα ποσοστά αυτοκτονιών (δεδομένης της ευρέως αναγνωρισμένης σχέσης μεταξύ αυτοκτονικών συμπεριφορών και οικονομικών δυσκολιών). Τέλος, πριν από τον COVID-19, μόνο μια μειοψηφία ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας, λάμβανε θεραπεία. Μελέτες δείχνουν ότι, η πανδημία έχει διευρύνει περαιτέρω το χάσμα στη θεραπεία των ατόμων που εμφανίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας και οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας εξωτερικών ασθενών παρουσιάζουν σημαντική δυσλειτουργία εξαιτίας της πανδημίας.

Περισσότερες πληροφορίες στα: